abracadabra filmine gider.

HENRI PROST @ PERA

HENRI PROST @ PERA

http://www.iae.org.tr/sergi.asp

marmara'dan levrek gelmiş, evde bir rakı masası

soldan sağa, ayaktakiler: levrek, levrek, rakı, rakı bardağı, çiçek ekmek
ortadakiler: közlenmiş patlıcan, acılı ezme, haydari, soğan salatası, tuz, karabiber
oturanlar: kalamar, buz, su

Daniel Spoerri - Eat Art

Tableaux pieges by Daniel Spoerri

Fatih Pınar - Foto Muhabiri

Fatih Pınar - Foto Muhabiri

Bozcaada icin

30 nisan cuma gecesi hareket, 02 mayıs pazar gecesi donus icin gelenler ltf gmail adresime isimlerini mesaj atsın...

Emek Sineması ile ilgili Uğur Vardan'dan yazı

Yazı 80'ler Dalan ve Taşkışla'nın yıkımın eşiğinden dönmesiyle başlıyor. Türkiye ve sözde yerel yönetimlerinin aynılıkları ile ilgili yapılan tespit etkileyici. Yazı aşığıdaki link'te, sizden ilgi beklemekte.

http://www.radikal.com.tr/Default.aspx?aType=RadikalYazarYazisi&ArticleID=992097&Yazar=U%D0UR%20VARDAN&Date=18.04.2010&CategoryID=113

kahvaltı

çay: çaykur, ekmek: aynalı fırın, beyaz peynir ve mihaliç peyniri: itimat şarküteri, edam ve biberli gouda: rani organik peynir, yumurta ve sucuk: erciyes şarküteri, siyah ve yeşil zeytin: erzurum şarküteri, krem peynir: pınar, sarımsak sos: heinz

restaurant in future..

BURCU YİĞİT TURAN, eleştirel şehircilik için "peyzaj"

BURCU YİĞİT TURAN,
eleştirel şehircilik için "peyzaj"

20 nisan 2010, salı
17.30
TAŞKIŞLA, doktora odası - 134 yanı

why translation matters?

http://www.nytimes.com/2010/04/11/books/review/Howard-t.html?nl=books&emc=booksupdateema3

VASIF KORTUN, 14 NİSAN

İstanbul Söyleşileri,Vasıf Kortun'un "Geçmişe Doğru, İstanbul'da Güncel Sanat Sektörü" başlıklı konuşmasıyla devam ediyor. 14 Nisan 2010 Çarşamba günü saat 18:30'da İTÜ Taşkışla binasında gerçekleştirilecek söyleşide, İstanbul'daki güncel sanat sektörü ele alınacak.
Vasıf Kortun, İstanbul'daki sanat sektörünün, sektörün üzerinde hareket ettiği coğrafyanın, alımlanma senaryolarının ve oyuncuların çeşitlenmesinin, 110 yıl öncesine benzemeye başladığını belirtiyor. Kortun'a göre, yeni açılan devasa kurumlar ve uluslararası sergiler, Beyoğlu - Galata aksındaki kültürel hizmetlerin yoğunlaşması ve sanat haberlerinin medyada yoğun yer almasına koşut olarak, İstanbul dünya kenti kimliğine yeniden bürünüyor. Söyleşide, görünenin ötesinde, yeni durumun analizinin nasıl yapılması gerektiği, kırılma noktalarını nelerin oluşturduğu ve kültürel aracıların tarihin neresinde durduğu tartışılacak.


Vasıf Kortun

1994 - 1997 yılları arasında Bard College'da "Museum of the Center for Curatorial Studies"in, 2001 - 2003 arasında Proje4L İstanbul Güncel Sanat Müzesi'nin kurucu yönetmeni olarak çalıştı. 1992'de İstanbul Bienali'nin şef küratörlüğünü, 2005'te ise eşküratörlüğünü yaptı. 1998 Sao Paolo, 2003 Tirana, 2008 Taipei Bienallerinin eşküratörlüğünü üstlendi. Ayrıca, 1994 ve 1998 Sao Paolo Bienallerinin ve 2007 Venedik Bienali'nin Türkiye pavyonlarının küratörlüğünü yaptı. Aralarında Walker Art Center, Museum of Modern Art, The Guggenheim, Tate Modern, VanAbbe Museum, Artists Pension Trust ve The Gyeonggi Creation Center'ın bulunduğu müze ve kurumlara danışmanlık ve koleksiyon danışmanlığı yaptı. Yazı ve ropörtajları birçok kitap, dergi ve sergi kataloğunda yer aldı. Erden Kosova ile birlikte kaleme aldığı "Jahresring 51: Szene Türkei: Abseits aber Tor" adlı kitabı 2004'te yayımlandı. 2005 yılında düzenlenen 26. Ljubljana Bienal'inde, 2004'teki Gwangju Bienal'inde ve 2003 yılındaki Venedik Bienal'inde jüri üyeliği yaptı. 2006'da Center for Curatorial Studies tarafından her yıl verilen "Curatorial Excellence" ödülüne layık görüldü. Broadsheet Magazine ve Contemporary Practices Art Journal dergilerinin editörlerinden olan Kortun, Foundation for Arts Initiatives'in mütevelli heyetinde bulunuyor. Vasıf Kortun, 2001 yılından bu yana Platform Garanti Güncel Sanat Merkezi'nin yöneticiliğini üstleniyor.

Osmanlı Bankası Müzesi binasının restorasyonu nedeniyle, müzenin 2009 - 2010 dönemindeki bütün etkinlikleri, İTÜ Taşkışla binasında gerçekleştirilecek.

BİR MCDONALD'S ÇALIŞANI GÜNCESİNDEN...

Günler her zamanki gibi 6.30 da başlar. Hızlıca siyah pantolon ütülenir. Mavi gömlek üste geçirilir. Kurdela sıkıca toplanan saça bağlanır. Bisikletle yarım saat süren yolculuktan sonra işe ulaşılır. Daha McDonald’s açılmamıştır. Ürünler arka kapıdan alınır ve soğutucu depoya yerleştirilir. Masalar silinir. İçecekler kontrol edilir. Hemen son hazırlıklar tamamlanır. Ve kapıların açılmasıyla McDonald’s ta hayat başlar. Kahvaltı için gerekli olan ürünler, müşteri istilası karşısında hazırlıklı olmak için önceden pişirilmeye başlanmıştır bile. McDonald’s ta kahvaltı bizim(Türkiye’de) pek de tercih ettiğimiz bir şey değildir Fakat Destin (Florida, Amerika) ’de insanlar kahvaltı için kuyruk oluşturur. Sıcak kahve ve yanında çeşitli kahvaltı menüleriyle masaları doldururlar. McDonalds’ta herkesin uyması gereken kurallar vardır. Ben kasa önünde çalışırım. Her zaman gülümsemek ve müşteriye kibar davranmak durumundayım. Tercihlerini yaptıktan sonra müşterilere bu ürünümüzde kampanya var bunu da alır mısınız diye kibar bir dille baskı yaparım. Kimisi teşekkür eder, kimisi fiyatındaki indirime aldanarak o ürünü de alır. Bende bana hiçbir maddi manevi getirisi olmamasına rağmen o ürünü sattığım için mutluluk duyarım. McDonald’s ta sosların bile belli yerleri vardır. Herkes ve her ürün kurala uymak zorundadır. Patatesler sıcak , hamburger eti yeni pişmiş, cookie ler kıtır kıtır olmalıdır. Çalışanlar ise aynı pantolonu,gömleği giymeli, her zaman hızlı ve pratik olmalı , müşterilere olduğu kadar birbirlerine de saygılı davranmalıdır. “Thanks for french fries. Two big mac please…” cümlelerinin havada uçuştuğu bir ortamda suratımda kocaman bir gülümsemeyle, Türk aksanlı İngilizcemin de bana kattığı sempatiklikle “Good morning, may I take your order please” cümlesi ezbere ağzımdan dökülür. Gün içerisinde aynı cümleyi kaç defa söylerim bilinmez. Bir süre sonra gelen kim, istenilen nedir farkında bile olmadan binlerce hamburger ve türevini satarım.. Sadece saatlerin biran önce geçmesini isterim ve eve gittiğim anı düşünürüm. Ta ki her gördüğümde “Yeter artık be kadın dev gibi olmuşun hala McDonald’s a geliyorsun” diyesim gelen müşterim Linda “How are you?” diyerek beni kendi dünyamdan McDonald’s a geri getirene kadar. Bazı müşterilerim vardır ismen tanıdığım. Linda da onlardan biridir. Hergün 13.30 da gelir ve Ceasar Salad ister. Gerçi hayatı boyunca salata yediyse bu hale nasıl geldiği beni dehşete düşürür. 100-120 kilo civarında sarışın tatlı bir bayandır. McDonald’s ürünleri dışında ağzına herhangi bir ürün sokmaz. Böyle bir ihaneti asla bize yapmaz.:) Bir süre sonra yine rutin moda girerim saat 14.30 ve kasama gelen kişi sayısı 300 ü aşmıştır. Destin okyanus kenarındaki bir tatil bölgesidir ve yaz sezonunda çok fazla turiste ev sahipliği yapar. Turistlerin McDonald’s ı tercih etmelerini anlayabilirim. Dünyanın her yerinde aynı standartlarda ürüne ulaşma fikri kulağa hoş gelir. Düşünüyorum da ben de yurtdışında nereye gitsem önce BigMac menümü alırım. Yerel lezzetleri denemeye cesaretim yoktur henüz. İlk defa o ülkeye, o şehre gelmişimdir. Zihnimde ne nerede, ne kadar sağlıklı ne kadar pahalı soruları uçuşurken, 4 aylık bir geçmişim olmasının katkısı var mıdır bilinmez, ayaklarım beni McDonald’s a götürür. Turistleri bir yana bırakalım yerel halk neden bu kadar çok McDonald’s ı tercih ediyor bilinmez. Evinin çok yakın olduğunu bildiğim, . 2-3 yaşındaki çocuklaryla gelen müşterilerim vardır ve neredeyse her gün aynı öğünleri isterler. Ufacık çocuklar kendi isimlerini söylemeyi bile öğrenmeden “Chicken Nuggets” diyerek bana şirinlik yapabilirler. Aileler bu konuda çok duyarlıdır. McDonald’s ın sağlıklı olarak nitelendirilen ürünlerinden biridir “Apple Dippers”. Elmayı 6 ya böl poşetin içine koy bu ürünü elde edersin. Fakat aileler nedendir bilinmez bir yerden bir elma alıp 6’ya bölüp çocuklarına vermeyi başaramazlar. Onu bile McDonalds’tan alırlar. Bazen bir elma götürüp bölüp o çocuklara vermek isterim. Neyse, bu düzen içinde yapmam gerekenler bunlar değildir. BigMac, Big‘N Tasty, .Quarter Pounder, FiletoFish,… derken saatler geçer. Kasadaki bozuk paralarım bittikçe koşarak arkaya gider para üstü vermek için bozuk para temin ederim. Bu sırada kasamın önünde biriken sinirli kalabalık bana kötü kötü bakar. Yine yüzüme koca gülümsememi takınır, benim hatammış gibi geç kaldığım için özür dilerim ne de olsa müşteri her zaman haklıdır. Bu böyle devam eder gider..Saat 15.30 olmuştur. Yerime geçecek olan arkadaşım gelmiştir. Isınma hareketleri yapmaktadır. Zorlu mücadelede birkaç dakika sonra yerimi ona devrederim. Son olarak kasa önünü ve masaları silerim bu da kasa önü çalışanının son görevidir. Artık McDonald’s öğleden sonra çalışanlarına teslim edilmiştir. Bende içeri geçer Mc Chickenımı alır bisiklete biner evime doğru ilerlerim.

Özetle kapitalist sistemin bir sonucu olarak genel anlamda bütün insan ilişkileri ve en önemlisi insan emeği alınıp satılabilen birer mal haline dönüştürülmüştür. İnsanlar tarih boyunca oluşturdukları lezzet dünyasını hiçe sayarak tat zevkini aynılaştıran, yerel lezzetlerin giderek yok olmasına neden olan fast food ürünleri daha çok talep etmektedir. Herkes bunun farkındadır fakat sistem o kadar benimsenmiştir ki kimsenin değil bir şeyler yapmaya bu konuda konuşmaya bile hevesi yoktur.

Söyleyeceklerimi şu özlü söz ile bitiriyorum:

i'm loving it :)

http://m.radikal.com.tr/iphone/NewsDetail.aspx?ArticleID=31622&CategoryIDs=21

http://www.nytimes.com/external/gigaom/2010/04/02/02gigaom-10-simple-google-search-tricks-58674.html?WT.mc_id=TE-SM-E-FB-SM-LIN-HAL-041010-NYT-NA&WT.mc_ev=click

food+sex

The New Aesthetic of Food Food + Sex is a collage art food magazine exploring how desire shapes what we grow, make and eat. By weaving erotic, shocking and thoughtful layers of beauty, wildness and the human spirit, we peer into the fire of hope and fear to find the hidden, seek the cosmic and reflect on the elemental connectedness in life that opens us to new ways of being. Included in its pages are a visual patchwork of uncommon art, essays and excerpts by thinkers, makers and doers of do-it-yourself food culture.

http://www.foodandsex.us/

ARKIMEET 25

ARKIMEET 25


13 Nisan 2010 - saat: 19:00 Bahçeşehir Üniversitesi Beşiktaş Kampüsü

"Arkitera Mimarlik Merkezi’nin duzenledigi ve BUILdIST Yapi Malzemeleri Fuari'nin destekledigi ARKIMEET konferanslarinin 25’incisi, tasarim odakli pratiklere agirlik veren Misirli mimar Shahira Fahmy'nin katilimiyla 13 Nisan 2010 Sali gunu saat 19.00’da Bahcesehir Universitesi Besiktas Kampusu'nde gerceklestirilecek. Simultane olarak Turkce'ye cevrilecek konferans ucretsiz ve herkesin katilimina acik.
Arkitera Mimarlik Merkezi"

tepsideki menünün ardında neler dönüyor?

Okumaları yaparken, fast food üzerine aklıma bir film geldi, belki izlemişsinizdir, gene de buradan paylaşmak istedim.
Fast Food Nation, 2006 yapımı bir film, yönetmeni Richard Linklater. Hamburger Cumhuriyeti diye çevrildi sanırsam. İzlerken kişiyi biraz rahatsız etse de, rahatsız etme hali ve biçimi oldukça kalıcı. "Mcdonalds" vari yerlerde tepside önümüze gelen menünün ardındaki hikayeleri, sarsarak anlatan bir film. İzlenmesi, bilinmesi bir şekilde işe yarar diye düşündüm.

İstanbul Film Festivali'nden

Dikkatimi çeken -kent yaşantısıyla, kapitalizmle ilgili- filmleri bağlantılarıyla listeliyorum. Ben muhtemelen gidemeyeceğim ama okumalarımızı destekleyebileceği için blog'a ekliyorum.

Fobidilya kapalı sitelere dair ipuçları verebilir...
Beyaz İnsan filminin açıklamasında kahve üreticileri, isyan ve kaçış planlarından bahsetmişler...
Amrika göç eden bir anne-oğul ikilisinin hikayesi...
Yedinci Kıta filmini bilenler vardır, ama yine de eklemek istedim. Hissizleştirici kent yaşantısı, vs...
Bir de şok doktrini var tabi ki, son gösterimi bugün 13.00'da...

salinger V ipad.

Lyon, Zuckin

"Göç hayalleri"nden aklımda kalanlar

• kahve tüketiminin suçluluk duygusundan bağımsız, iyi hissetmekle sonuçlacak bir tüketim olduğunun sunulması
• tüketicinin doğanın korunması üzerine düşünmesinin sağlanması yerine, alışveriş alışkanlıkları ile doğal yaşama katkıda bulundukları hissinin yaratılması
• sertifika işlemlerinin kimi zaman sadece (tüm kahve endüstrisi içerisinde) hiyerarşi sağlamaya yönelik bir düzen olarak görülebilmesi, yerel ekonomilere hizmet etmemesi
• sertifika alabilmek, dünya pazarına çıkabilmek, fakirlikle savaşabilmek için çiftçilerin orman arazilerini işgal etmeye itilmesi çelişkisi
• "Küresel eşitsizliği "normal" göstermek kimi toplumların diğer toplumların taleplerine göre üretim yapması gerektiği düşüncesini meşrulaştırır".

Zuckin'den aklımda kalanlar

• Düş yaratma ve satma stratejileri (W.B.)
• Büyük mağazalarla birlikte tüketim ürünlerinin her sınıfa görünür hale gelmesi stratejisi
• Mekanın sınıfsal ayrımının, mekanı toplu taşıma hatlarından uzaklaştırarak yapılması
• Disneyfy kavramı
• "Kamusal mekan"" ve Sınıfsal mekan" arasındaki geçişe dair örnekler
• Küreselleşmenin, her alana benzer mekan kurgularının uygulanmasının turizme olumsuz etkisi (Marmaris Orange County oteli)

Sarah Lyon Migratory Imaginations makalesi ardından "Tüketim ve Medya Üzerine"

Popüler kültürün en önemli üretim araçları olan medya "gerçek" hayatı hammadde olarak kullanır; çeşitli yönlerini yeniden yaratarak, değiştirerek, şekillendirerek yeniden üretir. Modern insanın neredeyse bütün tercihlerini düzenleyen medyanın sonuç itibarıyla yaptığı şey, gerçeğin kurgusallaşmasıdır. Bazı tüketim nesnelerinde kurgusallaştırılan gerçeklik, çoğu zaman güç ilişkilerini ve iktidarı meşrulaştırmaya yarar. Medya ile desteklenen tüketim politikaları hayatımızı yeniden üretir. Toplumda “hakim” tanımlar yaratır ve güç dengelerini meşrulaştırarak bunları devamlı kılar.

Medya, tüketicinin davranışlarını yönetir, insanların hayatlarının nasıl olması gerektiğini anlatır ve insanların farkında olmadan medya tarafından belirlenen davranış kalıplarına uymasına neden olur. Medya tüketim nesnesine, insanların manevi değerlerlerine hitap edecek güçlü anlamlar yükler. Ürünlerin tüketimi iyi ya da faydalı olma esaslarına göre değil, tamamen alınan ürünün belli bir kimlik sağladığı anlayışına göre gerçekleşmektedir. Örneğin bir coca cola içiliyorsa bu gençlik ve özgürlük kimliğini o kişiye vermekte ya da Sarah Lyon’un makalesinde belirttiği gibi shade grown coffee kullanıyorsa o kişiye, doğa dostu,hayvan dostu, duyarlı kişi kimliği verilmektedir ( “Take a look at the label on the pocket.It could tell you whether you are responsible global citizen or party to the exploitation of Third Word producers” Times ---- “Don’t feel guilty, you don’t have to, buy a quality cup of coffee and support all kinds of life systems) . Böylelikle tüketiciler belirli anlamlar yüklenen tüketim nesnesini kullarak kendilerini diğerlerinden ayrıcalıklı hissederler.

Mike Federson’ın deyişiyle “Tüketim kültürü maddi bir fayda olarak değil de, göstergelerin tüketilmesidir. Sıradan mallara giz, sır, egzotiklik, güzellik ilintilendirilir. Bu malların orijinal ve işlevsel kullanımı gözden kaybolur. Medya bunu oluşturan bizim gerçeklik duygmuzu tehdit eden bir imaj aşırılığı üretir. Tüketim kültürü postmodern bir kültürdür. Bu dünya, ilişki ve tecrübelerinde en son modanın peşinde koşan,maceradan hoşlanan, yaşayacağı tek hayatı olduğunun ve bu hayatta zevk almak için gayret edilmesi gerektiğinin bilincinde olan insanların dünyasıdır. Farklılaşma tüketim kültürünün en önemli silahıdır. Her tabaka için belirli tüketim kalıpları oluşmuştur. Zenginler otomobil, müzayede; yüksek kültürel sermayeye sahip olanlar galeri ziyaretlerinden, avangart festivallerden, Bach’dan; düşük seviyede olanlar ise futboldan, patatesten hoşlanır.”

iki okuma: zukin, lyon...

Zukin’in ardından
Zukin, makalesinde kent yaşantısında son 30 yılda yaşanan büyük değişime değinirken bunun en önemli ve dikkat çekici sonuçlarından birisi olarak da artık kentlerin üretim değil "tüketim" merkezleri halini almalarını göstermektedir. Kenti yeniden şekillendiren ekonomik ve politik anlayış da belirgin biçimde bu değişimden etkilenmiştir. Artık kentsel tüketim mekanlarının oluşumu yeni oluşan kent ekonomisinin stratejisi olmuştur. Kültür ise, kentsel tüketimin en önemli parçalarından biri haline gelmiştir. Sonuçta özellikle tarihi kent merkezlerinde, geleneksel kaygılarından uzak, "standartlaşmış" tüketim mekanlarının ve kentsel tüketim öğesi olarak kültürün görsel bir öğe olarak sunulduğu müze, parklar gibi kamusal alanların yaratılması cesaretlendirilmiştir. Fakat kamusal alan yaratılmasında bu kadar hevesli olan kent yöneticileri, aynı zamanda "kamu yararı"nı da gözetmekte midir? Nitekim, bu ekonomik anlayışın, "estetik" kaygılarla kent merkezlerini sadece "görsel tüketim mekanları" gibi görüşü, kamu kurumlarının yapımını da geri plana itmesine neden olmuştur. Okul, kütüphane gibi kamunun temel gereksinimleri olduğu aşikar olan bu mekanların yaratıl(a)maması günümüz kent anlayışı ve yaşantısının belki de en büyük sorunlarından biri olarak karşımıza çıkmaktadır. Esas olan kamunun yararı/ihtiyacı değil, yeni kent ekonomisini besleyen turistlerin ihtiyacıdır. Bu durumunda kente kimliğini veren tüketilen kültürün birer parçası olan kentli de yaşadığı kentte, artık sadece kamusal mekanlarda tüketilen bir öğeye dönüşmüş olmuyor mudur?

Göçmen kuşlar için mi, tüketmek için mi üretmek?
Post endüstriyel ekonomiyle bir taraftan kapitalist sömürünün organizasyon biçiminde değişme yaşanıyor, diğer taraftan iktidar ve güç dengeleri tarafından geliştirilen stratejiler tüketime yeni anlamlar kazandırıyor. Tüketicinin gerçek gereksinimlerine bağlı olmadan üretilen yeni tüketim nesnelerine yüklenen ve tüketmeyi meşrulaştıran anlamlar/semboller, tüketicinin sürekli farklılaşan taleplerine bir alternatif oluyor. Tüketici tercihleri ise kendisine sunulan alternatifler doğrultusunda ayrışıyor/ farklılaşıyor ve kimlik oluşumunda bir unsur haline geliyor. Ürünlerin sembol değeri, sosyal pozisyon savaşında bireylerin kendilerini ifade etme biçimiyle eşleşiyor. Böylece, tüketici kim olduğuyla ilgili zaten içinde var olan duygularını dışa vurmak için ya lüks tüketim nesnelerine yöneliyor ya da bunun aksine satın aldığı bu nesneler aracılığıyla kimliklerini inşa ediyor. Satın alma ihtiyacın bir sonucu olmaktan öte sembol/gösterge biçimine haline dönüşüyor.

Sarah Lyon.un da aktardığı bunun bir ABD örneği. Shade grown coffee’yi tercih etmek, göçmen kuşların habitatını korumakla ilişkilendiriyor, kahveye yüklenen anlam onu satın almayı meşrulaştırıyor. Lüks tüketim nesnesi olarak piyasaya sürülen bu ürün ayrışan ve farklılaşan tüketici zevklerine bir tercih olarak sunuluyor. Ancak senaryonun bir tarafı ekosistemin sürdürülebilirliği, koruma gibi masum niyetler taşırken, öteki tarafı kapitalizmin süregelen sömürme yaklaşımını küresel boyutta devam ettiriyor, küçük iş gücünü sömürüyor. Bu durumda satın alma stratejisi olarak öne sürülen shade grown coffee, göçmen kuşların habitatını mı korunuyor? Tüketici bu kahveyi alarak göçmen kuşları, doğal kaynakları, biyo-çeşitliliği, toprağı mı koruyor yoksa lüks tüketim mallarına artan talep karşılığında geliştirilen stratejiler temel mantığından vazgeçmeden en güçsüz kesimi –küçük üreticiyi- mi sömürüyor? Öteki taraftan, medya bu süreçte nasıl rol oynuyor, güç ve iktidar ilişkileri arasında nerede konumlanıyor?

for ph.d. :))

http://www.phdcomics.com/comics/archive.php?comicid=1047

sharon zukin, sarah lyon

Zukin

Postmodern dünyada bireyin bir yandan ‘farklı’ olanı arama bir yandan da belli bir toplumsal sınıfa girme (standartlaşma/homojenize olma) endişesi... Mekansal ve kültürel olarak sürekli artan -talep edilen ve arz yaratılan- bir çeşitlilik fakat bu çeşitliliğin homojenleştiği mekanlar, kültür… Post-fordist üretimin mekansallaşma sürecinde; sürekli tüketimi ve yeniden tüketimi (her seferinde bir öncekinden ‘farklı’ olanın tüketimini) destekleyen ve hem çelişen hem birbirini tamamlayan çeşitlenme ve standartlaşma sürecinde metalaşmayan bir çeşitlilik -bitmez tükenmez bir karşıtlık- mümkün mü?/nasıl mümkün olabilir?

Bugün belli bir yere özgü üretim teknikleri ile üretilen (otantik) ve o yerin kültürünün bir uzantısı olan bir ürün bulunabilir mi? O yerin yerlisi fabrikasyon bir ürünü ‘daha iyi/ucuz’ olduğu için talep ederken, turist otantik olanı arıyor. Bu nedenle kültürel çeşitlilik her kültür mekanında, “made in China” yazan her sergiye/müzeye/şehire ‘özgü’ desenlerin/simgelerin basıldığı bardaklar/kalemler/anahtarlıklar gibi standartlaştırılmış ürünlerin pazarlanması ile mi sağlanıyor? Eğer otantik olan yeniden üretilmişse “kültürünüzü sizin için biz daha iyi olarak ürettik”(Jameson, 1997) söylemiyle çeşitliliğin yok olmamasının sağlanıyor olması ne kadar gerçek/yapay?

Lyon

Gölgede büyüyen kahve üretimi sistemin dışında bir üretim gibi gözüken ama aslında sistemin kurallarını farklı bir şekilde uygulayarak sadece ürünü tüketim nesnesi haline getirmekle kalmayıp üretim gücünü de metalaştıran (‘postindustrial imagination of nature’) görünürde ‘organik’, özünde sermaye birikiminin (yeni) bir parçası olan bir süreç değil mi?

Organik, çevre dostu, ekolojik vb. söylemlerle hangi tüketimin daha ‘iyi’ olduğunu vurgulamak özünde çeşitliliği artırarak tüketimi destekleyen bir tavır değil midir, farklı bir yoldan aynı sonuca ulaşmaya neden olmaz mı? Buna karşı günümüz üretim biçimlerini dışlayıp bireysel üretimi öngören bir yaklaşım romantik bir yaklaşım değil midir? Bu noktada neyin nasıl tüketileceğini değil, tüketimin kendisini sorgulamak ve bugünün üretim biçimlerini reddetmemek fakat onları daha insancıl/sağlıklı/vb kullanmaya yönelmek/yöneltmek daha gerçekçi bir tavır olmaz mı?

The commodification and contradictions of shade grown coffee

Kahve kavurucuları 'roasters' ve pazarlamacılar yüksek ücretler alırken organik yollarla üretim yapan küçük kahve üreticisine geri dönen miktarın her yıl biraz daha düşmesi ekonomik bir dengesizlik yaratıyor ve üreticiyi iyi kahve değil iyi para getiren kahve üretmeye zorluyor, uzun bir süreç ve farklı özelliklerde üretim alanları gerektiren yöntem yerine kahvenin olgunlaşma süresini kısaltmak için güneş alan yerlerde yapılan üretim kahve çekirdeklerinin kalitesini düşürüyor. Gerek bu nedenler gerekse küçük üreticinin müşteriye ulaşımı büyük şirketler kadar kolay olmadığı için iyi kahveye ulaşmak gün geçtikçe dahada zorlaşıyor. Buna rağmen tüketicinin ürün talebi ve tüketimi gün geçtikçe artıyor. Acaba ürün kalitesinde görülen düşüşe rağmen talebin düşmemesi aksine daha da artmasının nedeni olarak kahvenin sadece zevk, mutluluk ve benzeri ihtiyaçlar için tüketilen bir ürün olmaktan çıkıp popüler kültürün bir parçası haline gelmesini gösterebilir miyiz ?

DK02. Melez Kamusal Mekan

DK02. Melez Kamusal Mekan
6 Nisan 2010 Salı, 19:00-21:00
Garanti Galeri - Platform Garanti
İstiklal Caddesi 115, Beyoğlu İstanbul
http://platformgarantienglish.blogspot.com/2010/03/dk02-melez-kamusal-mekan-hybrid-public.html
 
Katılımcılar:

Can Altay
Akın İdil (Valensas Teknoloji Hizmetleri)
Mücteba Kılıç (Genç Siviller)

Kamusal mekan bugün iki biçimde melezleşiyor: 1) ortam aynı anda hem fiziksel hem sanal deneyimlenebiliyor, 2) idaresi aynı anda kamusal, özel, ve sosyal olabiliyor. Mobil internet uygulamalarının yaygınlaşmasıyla ve iletişim teknolojilerinin kent altyapısına karışmasıyla kent dokusu üstünde ikinci bir sanal / enformatik doku oluşuyor. "Aydınlanmanın" kamusal mekan anlayışı olan geniş meydanlardan ya da post-modern kamusal mekanı ideleyen özelleşmeden, alışveriş merkezi örneğinden ötesi var. Melez kamusal mekanlar bizi ne tür yeni gerçekliklerle karşı karşıya bırakıyor, nasıl tepkiler veriyoruz? Hiper-yerel durumların yarattığı yeni ortak değerler ("commons") bireysel ve sosyal yaratıcılığı nasıl etkiliyor
Düğümküme Toplantıları, odağında sanat, çevresinde sivil toplum ve teknoloji olan yeni bir tartışma dizisidir. Güncel sanat ile hayatımıza yeni gerçeklikler getiren güncel teknolojileri ve ilgili sivil toplum konularını karşı karşıya getirmeyi amaçlar. http://dugumkume.org/dk02

Toplantılardan ilki olan
DK01. Dağıtık İş / Distributed Work 2 Mart tarihinde Brüksel Z33 Sanat Merkezi'nden Karen Verschooren, Helsinki Yurttaşlar Derneği'nden Emel Kurma ve Pilli Network eş-kurucusu Hasan Yalçınkaya'nin katılımıyla gerçekleştirildi.

2 Mart toplantısı "http://dugumkume.org/dk01-video"da izlenebilir.
Düğümküme Toplantıları boyunca bir tartışmalı-oylama sistemi kullanılıyor. Daha fazla bilgi almak ve kullanmak için kayıt olunabilir: http://kopublik.com/entities/5